تحلیل عملکرد یک سیستم تهویه مطبوع متمرکز به منظور تامین شرایط آسایش حرارتی در هنگام خواب

در تحقیق حاضر، تاثیرات دبی و دمای هوای ورودی بر عملکرد یک سیستم تهویه مطبوع متمرکز مخصوص خواب مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور یک سیستم تهویه مطبوع متمرکز مخصوص حالت خواب، شامل یک تخت و دو دریچه ورود و خروج هوا به ترتیب در بالای سر فرد و زیر تخت در نظر گرفته شده و برای شرایط مذکور، معادلات مربوط به جریان، انرژی و آسایش حرارتی به کمک حلگر اپن فوم به صورت عددی حل شده است. همچنین در تحقیق حاضر، شرایط آسایش حرارتی، نارضایتی حرارتی موضعی و ضریب بهره وری انرژی برای سیستم تهویه متمرکز در هنگام خواب مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که عملکرد سیستم مذکور به طور چشمگیری به دبی و دمای هوای ورودی وابسته است. به طوری که دبی کم برای جریان ورودی می تواند موجب توزیع ناهمگن دما و سرعت شده و در نتیجه وضعیت نامناسبی را به لحاظ آسایش حرارتی ایجاد می کند. همچنین، جهت بهره مندی از مزایای سیستم تهویه متمرکز بایستی از بکار بردن دبی های بسیار بالا نیز پرهیز شود؛ چراکه در دبی ها بالا، محدوده وسیعی از اتاق به جای ناحیه خواب فرد تحت تاثیر سیستم تهویه قرار می گیرد. همچنین نتایج حاکی از آن است که با افزایش دبی ضریب بهره وری انرژی کاهش می یابد و مقدار آن به ازای دبی 120 لیتر بر ثانیه به کمتر از 5/1 می رسد که این امر نشان دهنده مزیت پایین بکار گیری سیستم های تهویه مطبوع متمرکز به لحاظ مصرف انرژی در دبی های بالا می باشد